فیبروم‌های رحمی، که شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم در دستگاه تناسلی زنان هستند، تأثیرات متفاوتی بر بارداری دارند. این تأثیرات به اندازه، محل و تعداد فیبروم‌ها بستگی دارد. بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم، بارداری طبیعی را تجربه می‌کنند، اما برخی ممکن است با چالش‌ها و عوارضی مواجه شوند. در این مقاله، رابطه پیچیده بین فیبروم‌ها و بارداری بررسی می‌شود و نقش این رشدها در باروری، روند بارداری و نتیجه زایمان تحلیل خواهد شد.
فیبروم‌های رحمی چیست؟
فیبروم‌های رحمی، که به نام میوم‌ها نیز شناخته می‌شوند، تومورهای خوش‌خیمی هستند که در داخل یا روی رحم رشد می‌کنند. این تومورها از بافت عضلات صاف رحم نشأت می‌گیرند و می‌توانند از اندازه‌ای کوچک تا بزرگتر از یک گریپ‌فروت رشد کنند. بر اساس آمار، حدود ۴۰% تا ۶۰% از زنان تا سن ۳۵ سالگی و حدود ۸۰% تا سن ۵۰ سالگی به فیبروم‌های رحمی مبتلا می‌شوند. شیوع این فیبروم‌ها در دوران بارداری نیز از ۰.۱% تا ۱۰.۷% متغیر است.
تأثیر فیبروم‌ها بر باروری و تصور
برای بسیاری از زنان مبتلا به فیبروم‌ها، تصور و بارداری به‌طور طبیعی و بدون مشکل اتفاق می‌افتد. با این حال، فیبروم‌ها ممکن است به طرق مختلف بر باروری تأثیر بگذارند، که بیشتر بستگی به موقعیت و اندازه آن‌ها دارد. فیبروم‌های ساب‌موکوزال که حفره رحم را تغییر می‌دهند، بیشترین تأثیر را بر باروری دارند و می‌توانند مانع از لانه‌گزینی تخمک بارور شده شوند.
فیبروم‌های اینترامورال (در دیواره رحم) تأثیر متوسطی بر باروری دارند، در حالی که فیبروم‌های ساب‌سروسال (در سطح بیرونی رحم) معمولاً تأثیر ناچیزی بر بارداری دارند. در برخی موارد، فیبروم‌ها می‌توانند لوله‌های فالوپ را مسدود کنند، که این امر حرکت اسپرم به تخمک یا تخمک بارور شده به رحم را دشوار می‌سازد.
رشد فیبروم‌ها در دوران بارداری
هورمون‌های بارداری، به‌ویژه استروژن و پروژسترون، می‌توانند بر رشد فیبروم‌ها تأثیر بگذارند. برخی از فیبروم‌ها، به‌ویژه فیبروم‌های کوچک، ممکن است در دوران بارداری رشد کنند. تحقیقات نشان می‌دهند که ۷۱.۴% از فیبروم‌ها در سه ماهه اول و دوم بارداری رشد کرده‌اند، در حالی که ۶۶.۶% از آن‌ها در سه ماهه دوم و سوم رشد کرده‌اند.
با این حال، توجه به این نکته مهم است که همه فیبروم‌ها در دوران بارداری رشد نمی‌کنند. بسیاری از فیبروم‌ها در طول بارداری اندازه خود را ثابت نگه می‌دارند یا حتی ممکن است کوچک شوند.
عوارض احتمالی بارداری
در حالی که بیشتر بارداری‌ها در زنان مبتلا به فیبروم بدون مشکل پیش می‌روند، این تومورها می‌توانند خطر برخی عوارض را افزایش دهند. عوارض احتمالی شامل خونریزی، درد، سقط جنین و مشکلاتی در زایمان هستند. مطالعه‌ای نشان داده که فیبروم‌های بزرگتر از ۵ سانتیمتر یا فیبروم‌هایی که در مکان‌های خاص رحم قرار دارند، خطر بروز این عوارض را افزایش می‌دهند.
نگرانی‌های سه ماهه اول
در دوران بارداری اولیه، فیبروم‌ها می‌توانند باعث خونریزی و درد شوند. تحقیقات نشان داده که ۱۱% از زنان مبتلا به فیبروم دچار خونریزی، ۵۹% درد داشتند و ۳۰% هم خونریزی و هم درد را تجربه کرده‌اند. خطر سقط جنین در زنان مبتلا به فیبروم‌ها تقریباً دو برابر زنان بدون فیبروم است.
عوارض در زایمان
فیبروم‌ها می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر فرآیند زایمان داشته باشند. خطر افزایش سزارین، زایمان زودرس، و خونریزی پس از زایمان در زنان مبتلا به فیبروم‌های بزرگ یا متعدد بیشتر است. همچنین، این تومورها می‌توانند باعث بروز مشکلاتی مانند ارائه بریچ (سر پایین) یا کنده شدن جفت شوند.
مدیریت فیبروم‌ها در دوران بارداری
مدیریت فیبروم‌ها در دوران بارداری معمولاً محافظه‌کارانه است. بیشتر فیبروم‌ها نیاز به درمان خاصی ندارند و تمرکز بر تسکین علائم است. در مواردی که فیبروم‌ها باعث عوارض یا درد شدید شوند، ممکن است جراحی به عنوان آخرین گزینه درمانی در نظر گرفته شود.
در آخر
با وجود خطرات و عوارض ممکن، پیش‌آگهی کلی برای زنان باردار مبتلا به فیبروم‌ها مطلوب است. اکثر زنان مبتلا به فیبروم، بارداری‌های بدون مشکل و زایمان‌های موفق خواهند داشت. حتی زنان با فیبروم‌های بزرگ نیز با مراقبت مناسب به نتایج بارداری موفق دست می‌یابند.
منبع: