هورمون درمانی یکی از روش‌های اصلی درمان سرطان پروستات است که به هدف مسدود کردن تأثیرات هورمون تستوسترون بر سلول‌های سرطانی انجام می‌شود. چون بیشتر سرطان‌های پروستات به تستوسترون برای رشد و گسترش نیاز دارند، کاهش تولید یا بلوکه کردن اثرات این هورمون می‌تواند موجب مرگ یا کند شدن رشد سلول‌های سرطانی شود.
دلایل انجام هورمون درمانی برای سرطان پروستات
هورمون‌درمانی معمولاً برای سرطان‌های پروستات که به تستوسترون حساس هستند استفاده می‌شود. هورمون درمانی می‌تواند در مراحل مختلف درمان سرطان پروستات انجام شود و اهداف مختلفی دارد:
- برای سرطان پروستات متاستاتیک: زمانی که سرطان به دیگر بخش‌های بدن گسترش یافته است، هورمون‌درمانی می‌تواند به کوچک کردن تومورها و کند کردن رشد سرطان کمک کند. این درمان همچنین می‌تواند به تسکین علائم بیماری کمک کند.
- پس از درمان سرطان پروستات: اگر سطح آنتی‌ژن خاص پروستات (PSA) بالا بماند یا شروع به افزایش کند، هورمون درمانی برای کنترل رشد سرطان استفاده می‌شود.
- برای سرطان پروستات پیشرفته محلی: هورمون‌درمانی می‌تواند به بهبود عملکرد پرتودرمانی و کاهش خطر بازگشت سرطان کمک کند.
- برای کاهش خطر بازگشت سرطان: در افرادی که خطر بالایی برای بازگشت سرطان دارند، هورمون درمانی می‌تواند مفید باشد.
خطرات و عوارض هورمون درمانی برای سرطان پروستات
این روش برای سرطان پروستات عوارض جانبی متعددی دارد که بسته به نوع درمان ممکن است متفاوت باشد. برخی از این عوارض عبارتند از:
- کاهش توده عضلانی و افزایش چربی بدن
- کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ
- نازک شدن استخوان‌ها که ممکن است منجر به شکستگی‌ها شود
- گرگرفتگی
- کاهش موهای بدن، کوچک شدن اندام‌های تناسلی و رشد بافت پستان
- خستگی و کاهش انرژی
- دیابت
- بیماری‌های قلبی
این عوارض جانبی معمولاً به مرور زمان قابل کنترل هستند و پزشک شما می‌تواند برای مدیریت آن‌ها راه‌حل‌هایی پیشنهاد دهد.
روش‌های هورمون درمانی
هورمون درمانی برای سرطان پروستات می‌تواند با استفاده از روش‌های مختلفی انجام شود، از جمله داروهایی که تولید تستوسترون را متوقف می‌کنند یا داروهایی که مانع از اثرگذاری تستوسترون بر سلول‌های سرطانی می‌شوند.
- داروهایی که تولید تستوسترون را متوقف می‌کنند:
- آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های هورمون آزادکننده لوتئینی (LHRH): این داروها از تولید تستوسترون در بیضه‌ها جلوگیری می‌کنند. برخی از داروهای این گروه عبارتند از:
- آگونیست‌های LHRH: لوپرولید (Eligard, Lupron Depot)، گوسرلین (Zoladex)، تریپتورلین (Trelstar)
- آنتاگونیست‌های LHRH: دگارلیکس (Firmagon)، رلوگولیکس (Orgovyx)
- داروهایی که مانع از اثرگذاری تستوسترون بر سلول‌های سرطانی می‌شوند:
- آنتی‌آندروژن‌ها: این داروها معمولاً همراه با آگونیست‌های LHRH استفاده می‌شوند. داروهای این گروه عبارتند از:
- بیکالوتامید (Casodex)، فلوتامید، نیلوتامید (Nilandron)، اپالوتامید (Erleada)، دارولوتامید (Nubeqa)، انزالوتامید (Xtandi)
- جراحی برای برداشتن بیضه‌ها (اُورکیتومی):
- این جراحی برای حذف تستوسترون در بدن به‌صورت سریع انجام می‌شود و بیضه‌ها برداشته می‌شوند. این عمل غیرقابل بازگشت است و به طور موثر میزان تولید تستوسترون را متوقف می‌کند.
نتایج و پیگیری
پس از شروع هورمون درمانی، شما باید به طور منظم با پزشک خود ملاقات کنید تا عوارض جانبی و پیشرفت بیماری را بررسی کنید. همچنین، آزمایش‌هایی برای ارزیابی پاسخ شما به درمان و نظارت بر بازگشت یا پیشرفت سرطان انجام می‌شود.
نتایج این آزمایش‌ها به پزشک کمک می‌کند تا در صورت نیاز درمان شما را تنظیم کند.
نتیجه‌گیری
هورمون‌درمانی برای سرطان پروستات یک روش درمانی مهم است، به‌ویژه برای سرطان‌هایی که به تستوسترون حساس هستند. این درمان می‌تواند به کوچک کردن تومورها، کند کردن رشد سرطان و جلوگیری از بازگشت آن کمک کند. با پیگیری منظم و نظارت دقیق از سوی تیم درمانی، هورمون درمانی می‌تواند به کنترل سرطان پروستات کمک کرده و کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.
منبع: